برگزاری مسابقات قرآن،عترت و نماز سطح شهرستان در مدرسه کشتیرانی 7

یلدا مبارک

 

 

یلدا، مجالی است برای تکرار هر آنچه روزگاری، سرمشق خوبی هایمان بوده اند و امروز بر روی طاقچه عادت هایمان غبار می گیرند و فراموش می شوند. مجالی است برای دیدن عزیزانی که تصویر و صدایشان در پس مشغله های زندگی رنگ باخته اند. مجالی است برای نشستن لبخند بر لبان کودکان، در آغوش پر مهر بزرگ ترها. یلدا مجالی است؛ مجالی برای من، مجالی برای تو، تا همگی، لحظه های شیرین با هم بودن را تجربه کنیم

 

گرامیداشت هفته قرآن،عترت و نماز

گزارش عملکرد فعالیت های انجام شده در مراسم گرامیداشت هفته قرآن،عترت و نماز

-تلاوت آیاتی چند از کلام الله مجید

-پخش سرود مقدس جمهوری اسلامی ایران

-خیر مقدم مدیر آموزشگاه

-سخنرانی مولوی محترم آقای عبدالاحد رئیسی

-دکلمه خوانی دانش آموز پایه نهم

-اجرای سرود باغ قرآن توسط گروه سرود آموزشگاه

-تلاوت قرآن توسط حافظ قرآن دانش آموز امیر حسین دینارزائی

-تقدیر و اهدای جوایز به دانش آموزان ممتاز

-تقدیر از حافظ محترم قرآن دانش آموز امیر حسین دینارزائی

-تقدیر و اهدای جوایز به دانش آموزان برتر مسابقات دو و میدانی شهرستان

-پذیرایی از دانش آموزان و میهمانان

-اتمام مراسم با ذکر صلوات

هفته قرآن،عترت و نماز گرامی باد

شـــب از چشمـــان سبـــز بـــــاغ پـر زد
سحـــر عطــــر اذان پـــاشید هــــر سـو
بـــه روی جـــانمــــازی از گــــل ســــرخ
نمـــــاز صبـــــح مــــی‌خــــوانــد پـرستو

نشستــه قطــــــره‌هــــای روشــــن آب
بــــــه روی گـــــونـــه‌هـایش مثل شبنم
دو چشمش آسمــانی خیس و ابریست
کـــه می‌بــــارد از آن بـــــاران نــــم‌نـــم

گــــــل قـــــــرآن میـــــان دستهـــــایش
گلـــــی بـــــا برگهــــای سبـــــز و زیبــا
پـــــرستو زیـــــر لــب مــی‌خـوانـــد آرام
دوبـــــــاره ســوره‌هــــای کوچکــــش را

هفته کتاب وکتابخوانی و بازدید از نمایشگاه کتاب

کتاب، مقبول­ترین و نزدیک­ترین چیز به طبع آدمیان است که نه فراموش می­شود و نه تغییر می­یابد. نگاه به کتاب، لذت تو را فزونی می­دهد و میل تو را در فراگیری دانش، شدیدتر می­سازد. زبان تو را گویاتر، سخنان و بیان تو را فصیح­تر، جان تو را مسرورتر و سینه تو را فراخ­تر می­کند و برای تو در دیدگاه عامه مردم، مقام و بزرگی و نزد بزرگان و مسئولان، دوستی و احترام به ارمغان می­آورد. از مطالعه کتابی در مدتی کوتاه و در عرض یک ماه، مطالبی می­توان آموخت که درطول یک عمر، از زبان و دهان مردم نمی­توان شنید.

  رفیقی است که به تو آزار نمی­رساند، بلندنظر و جوانمردی است که تو را گرفتار یکنواختی و روزمرگی نمی­سازد و همسایه­ای است که در کار تو تأخیر روا نمی­دارد.

کجاست مونسی مانند کتاب که نخوابد، مگر به همراه تو و سخن نگوید، مگر هنگامی که تو خواسته باشی؟ در کجای جهان امین­تر از کتاب و رازدارتر از آن می یابی که رازهای تو را نگاه دارد و نگهبان منافع تو باشد؟ کجاست اندرزدهنده­ای که تو را به نشاط آورد و بازدارنده­ای که تو را شیفته خود سازد؟گویا همیشه و همه جا رسم بر این بوده که هرکس کتابی امانت گرفت، پس ندهد یا بال و پر شکسته به آشیان بازش آرد. حال صاحبان کتاب که محبوب خود را با این سر و وضع بازمی یابند، نگفته پیداست.

 

 

خط و خال دوست را به تو نمایانده اند و با لحنی فصیح می­گویند: اقرء؛ بخوان کتاب جمال ما را! بخوان دیوان پررمز و راز آفرینش ما را! بخوان به نام آن که لب های تو را از خون بسته گل سرخ آفرید!

خداوند، زیبایی را به انسان آموخت. خداوند در بزم ماهرویان دو عالم، چیزهایی در گوش انسان زمزمه کرد. یک روز انسان، در سحری ازلی بیدار شد و از خداوند، وقت ملاقات گرفت.

خداوند، نویسنده«نون و القلم» است، خداوند شعر را آفرید تا کتاب آفرینش را ترجمه کند.

هر نویسنده­ای فرشته­ای است که روزی معرفت آدمیان را نازل می­کند.

من می­گویم: خوانندگان، بازماندگان سلسله جبال آوازند.

یک کتاب را درنظر بگیرید، مشرق کتاب، مد «بسم الله» است. سراسر کتاب، زیر تابش اشراق بسم الله قرار دارد. مشرق، «بسم الله الرحمن الرحیم» است.

 

 

 

 

به همه کتاب ها نباید به یک چشم نگاه کرد! برخی کتاب ها، به هر رنگی در می آیند، تا آدم را رنگ کنند و هر چیزی که رنگ الهی نداشته باشد، زود رنگ می بازد. 

به بعضی کتاب ها اصلا نباید نگاه کرد حتی اگر مصور باشند. بعضی کتاب ها آدم را بازی می دهند؛ این کتاب ها معمولا آدم را راضی نمی کنند. آدم باید خودش قاضی باشد. 

بعضی کتاب ها یک «دام» هستند و برخی دیگر«صد دام». کتاب های گمراه کننده، مثل غذاهای مسموم هستند؛ با این تفاوت که غذاهای مسموم، فقط با «جسم» آدمی سر و کار دارند، اما کتاب های گمراه کننده، «روح» را فاسد می کند.